Gwiazdorzenie

Gdy dziecko czuje się opuszczone, a rodzice nagradzają je swoją uwagą, kiedy się popisuje, to taki schemat kupowania sobie akceptacji innych zostaje utrwalony w jego umyśle przez pozytywne skojarzenie („to działa”).

W dorosłym życiu taka osoba czuje przymus grania pierwszych skrzypiec, wyróżniania się, zwracania na siebie uwagi za wszelką cenę. Zewnętrzni obserwatorzy widzą lekkość, zabawę, żarty, duszę towarzystwa. Wewnętrznie jest to odczuwane jako przymus grania takiej roli, żeby zapobiec poczuciu opuszczenia znanemu z dzieciństwa – potężnemu uczuciu, bo wyolbrzymionemu przez lęk małego dziecka zależnego w stu procentach od dorosłych.

Im bardziej nagradzamy taką osobę aprobatą, tym silniej identyfikuje się ona z tym zachowaniem, używając go nadmiarowo, nawet w sytuacjach, w których nie budzi ono aprobaty i paradoksalnie powoduje odrzucenie, przed którym miało chronić.

5 uwag do wpisu “Gwiazdorzenie

    1. Mechanizmy dotyczą nas wszystkich… Jedne bardziej, inne mniej, ale są jak kości, mięśnie i ścięgna w atlasie anatomii… Dopiero na tym podkładzie tworzą się różnice – detale, szczegóły, „dekoracje”, które dają pozornie różne objawy, wiec często nie widzimy wspólnego korzenia.

      Polubione przez 1 osoba

      1. skowronpisze

        Okej – ale jak odróżnić gwiazdorzenie od prawdziwego, nazwijmy je – gwiazdorstwa?
        Czy taka granica w ogóle istnieje czy jest jakoś tak bardzo rozmyta?

        Polubienie

      2. Zewnętrznie pewnie trudno, choć przy dużej empatii się da. Wewnętrznie gwiazdorzenie odczuwa się jako przymus, towarzyszą temu emocje, które do takiego zachowania popychają. Gwiazdorstwo to bycie sobą, charyzma. Tak bym to ujęła 🙂

        Polubione przez 1 osoba

      3. skowronpisze

        Och, dziękuję, to piękne – i bardzo trudne jednocześnie. Tu, czyli w psychologii, i gwiazdorstwie, i w ogóle W CZŁOWIEKU – chodzi najwyraźniej, by wciąż pozbywać się tego, co w nas powierzchowne. Schodzić na głębsze poziomy człowieczeństwa. Nie iść za ego, a za miłością.
        Lubię te słowa, że „lęk jest zaprzeczeniem miłości”

        Polubione przez 1 osoba

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s