Zaprogramowanie

Rodzimy się bez przekonania, jacy jesteśmy. Pierwsze określenia, jakie słyszymy o sobie, bierzemy za fakt. Wierzymy w nie, więc zachowujemy się zgodnie z nimi. Reakcje innych na nasze zachowanie potwierdzają, że jest tak, jak myślimy, więc nie ma powodu, żeby w to wątpić ani to podważać, tym bardziej z tym walczyć. I możemy nigdy – przez całe życie – nie dowiedzieć się, kim moglibyśmy być bez tych barier utworzonych przez pierwsze, najczęściej przypadkowe założenia… 

Każdy z nas może być tym, kim ktoś go nieświadomie zaprogramował – albo tym, kim wybiera być wbrew swojemu wcześniejszemu doświadczeniu.

Pomyłki i błędy

Pomyłka jest wtedy, kiedy z dwóch nieznanych dróg wybieramy tę niewłaściwą, tę, która nie prowadzi do naszego celu. Na tym polega poznawanie rzeczywistości.

Błąd jest wtedy, kiedy powtarzamy pomyłkę w nadziei, że coś przeoczyliśmy, że zdołamy zmusić rzeczywistość (ścieżkę), żeby zaktualizowała się do naszych potrzeb (zaprowadziła nas tam gdzie chcemy). To jest sygnał ostrzegawczy, że przestaliśmy widzieć rzeczy takimi jakimi są.

A kiedy powtarzamy błędy doskonale zdając sobie sprawę, gdzie nas zaprowadzą, to oznacza, że straciliśmy kontakt z rzeczywistością i działamy w niewoli emocjonalnego przymusu, pozwalając autorowi programu w naszym umyśle wybierać za siebie. A to oznacza, że dojdziemy tam, gdzie on chce, nie tam, gdzie my chcemy.

Oprogramowanie

Jako małe dzieci zbieramy wiedzę o ludziach na podstawie kontaktu z rodzicami – konkretnymi osobami, które reagują w konkretny sposób i w ten sposób kształtują nasze reakcje i nasz sposób myślenia o innych.

Ale im jesteśmy starsi, tym więcej ludzi spotykamy i okazuje się, że są inni, że nasze wyuczone sposoby radzenia sobie i pozyskiwania akceptacji nie na wszystkich działają. Reagując według jednego schematu wobec różnych osób, dostajemy tak samo różne efekty. 

Jedni z nas aktualizują wtedy swoje „oprogramowanie”, zmieniają sposób myślenia uwzględniając nowe dane. Inni na siłę próbują ocalić swój sposób myślenia, próbując zmusić rzeczywistość i innych ludzi, żeby się dostosowali do ich wewnętrznej mapy. Stąd biorą się konflikty i negatywne emocje.