Im bogatsze jest czyjeś życie wewnętrzne, tym mniejsza jest jego zależność od zewnętrznych okoliczności.
Im silniej para ludzi jest połączona na poziomie psychicznym – emocjonalnym, intelektualnym i duchowym – tym mniej potrzebuje atrakcyjnych okoliczności zewnętrznych, żeby utrzymać satysfakcję ze związku.
Okoliczności nie sprawiają, że stajemy się tacy czy inni. One tylko ujawniają nasz sposób myślenia o sobie i innych.
Odbijają jak w lustrze czy to, co deklarujemy jest naszą wewnętrzną prawdą czy zewnętrzną wizytówką.
Człowiek, który stoi na brzegu dachu jest spostrzegany przez innych jako osoba zdesperowana, samobójca. Ale to, kim on naprawdę jest, wynika nie z faktu, gdzie stoi, a z faktu, gdzie są jego myśli i uczucia. Jeżeli jest w depresji, nie widzi sensu dalszego życia i chce skoczyć, jest samobójcą. Ale wystarczy, że jego myśli i uczucia się zmienią, to choć będzie nadal w tym samym miejscu i pozie, poczuje smak życia, wdzięczność za nie, zacznie podziwiać wschód słońca – i nie będzie już samobójcą.
Często jest tak, że patrzymy na ten sam obrazek, i wciąż widzimy to samo, choć jego znaczenie może się zmienić o 180 stopni. Jakby to powiedział Mały Książę „najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”.
NOTATKI Z ŻYCIA 