„Nigdylandia” (2005)

Szaleństwo jednego staje się inspiracją drugiego, a przez niego nadzieja zaraża tłumy innych, i wraca do źródła jak bumerang.

Nie zawsze zdążymy sami usiąść w cieniu zasadzonego przez siebie drzewa, ale zawsze siejąc dobre, pomnażamy dobre. A że wszyscy dzielimy energię jak powietrze, każdy nasz gest oparty na zrozumieniu, szacunku i empatii pośrednio zasila nas samych.

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. Wyloguj /  Zmień )

Połączenie z %s