Ci, na których się skupiano, żądają od innych, żeby uczynili ich szczęśliwymi i to ich obarczają winą za swoje złe samopoczucie. Ci, których nauczono skupiać się na innych, biorą odpowiedzialność za uszczęśliwianie innych, także swoim kosztem.
To, czy ktoś nas zrozumie, zależy od jego wrażliwości. To, czy użyje tego zrozumienia, żeby nas wesprzeć czy żeby nami manipulować, zależy od jego empatii. Samo zrozumienie nie tworzy bliskości, tak jak sama wiedza nie tworzy świadomości.
