Umysł jest maszyną, która na podstawie swojego doświadczenia automatycznie próbuje zaklasyfikować rzecz, człowieka czy sytuację do jednej z dwóch szufladek: białej (jest ok, nie zagraża) lub czarnej (nie jest ok, zagraża). Problem w tym, że tak naprawdę nic nie jest czarne lub białe, tylko w odcieniach szarości jak obraz w czarno-białym telewizorze, a klasyfikacja dokonuje się na podstawie bieżących danych – losowego oświetlenia i perspektywy. Dlatego ta sama rzecz, człowiek, sytuacja może być przekładana z szufladki do szufladki wiele razy – ale to nie te obiekty ciągle się zmieniają, tylko nasza percepcja. A my za każdym razem wierzymy, że jest tak, a nie inaczej.