Brak tożsamości i swoich granic paradoksalnie nie pozwala poczuć jedności z drugim człowiekiem, ludźmi w ogóle czy Wszechświatem. Nie znamy swoich granic (a tym samym swojego „ja”) wszędzie tam, gdzie jako dzieci byliśmy wyręczani, myślano za nas - i tam, gdzie te granice standardowo przekraczano presją czy przemocą.
NOTATKI Z ŻYCIA 