Często uczucie pokrzywdzenia pozostałe z dzieciństwa powoduje, że bierzemy odwet za swój lęk na innych ludziach. To nie pomaga, bo jeszcze bardziej nie lubimy siebie; ale paradoksalnie wybaczenie tym, którzy zasiali w nas lęk też nie zmienia wszystkiego. Uwalnia nas od szukania rozwiązania na zewnątrz, ale tak naprawdę poszukujemy równowagi pomiędzy sobą a innymi – tego, co tę równowagę przywróci.

Dlatego ostatecznie musimy wybaczyć SOBIE, że pozwoliliśmy innym ludziom traktować nas według tego samego wzorca, a co więcej, że sami siebie traktowaliśmy w ten sam sposób, po macoszemu. Dopiero to wybaczenie uwalnia nas od przymusu zdominowania innych lub podporządkowania się im.