W obszarach, gdzie rodzice okazywali nam swoją zaradność i siłę, w dorosłym życiu mamy tendencję do uznawania autorytetów i podporządkowania się. Tam, gdzie doświadczyliśmy rodzicielskiej niemocy i bezradności mamy tendencję do odrzucania autorytetów i tworzenia rozwiązań na własną rękę. 

Pierwszy wzorzec uczy nas ufności, ale pozbawia kreatywności, drugi odwrotnie – uczy kreatywności, ale pozbawia zaufania do ludzi i losu. 

Sztuką jest połączenie jednego z drugim – zachowania zarówno ufności wobec mocy i opieki Wszechświata, jak i nieskrępowanej kreatywności w wyrażaniu siebie.