Posiadanie generalnego wzorca wychowania powoduje, że albo go nieświadomie powtarzamy, albo próbujemy go odwrócić. Paradoks polega na tym, że w obu przypadkach osiągamy ten sam efekt: powtórzenie tego, czego chcieliśmy uniknąć – odrzucenia. 

Autorytarnie wychowany rodzic rozpieszcza swoje dziecko, które go lekceważy i odchodzi, fizycznie lub emocjonalnie. Rozpieszczony rodzic stawia nadmierne granice swojemu dziecku, które się buntuje i odchodzi. Rodzic osamotniony w dzieciństwie próbuje stworzyć bliskość na swoich warunkach, co jest zaprzeczeniem bliskości, więc jej nie doświadcza.

Nikt nie dostaje miłości, bo wszyscy kierują się swoim lękiem, więc na zasadzie samospełniającej się przepowiedni przyciągają odrzucenie.