Uczucie samotności to brak zrozumienia i bliskości z innymi ludźmi na tych poziomach, na których sami funkcjonujemy.

Zauroczenie wyglądem drugiej osoby prowadzi do spotkania i bliskości na poziomie fizycznym. Znalezienie kogoś o podobnych poglądach i zainteresowaniach prowadzi do bliskości na poziomie intelektualnym. Poczucie, że można komuś zaufać, zwierzyć się, wpuścić do swojego świata uczuć i przeżyć tworzy więź i bliskość emocjonalną. Wiara w tak samo rozumianą siłę niematerialną jednoczy na poziomie duchowym.

Funkcjonujemy w różnym stopniu na różnych poziomach, często niektóre z nich silnie blokujemy.

Stosunkowo łatwo jest otoczyć się ludźmi, którzy odpowiadają nam w jednej sferze: mieć przyjaciela do zwierzeń, kumpla w pracy do zagadnień profesjonalnych, partnera do seksu, mentora do spraw duszy. Kompatybilność w dwóch sferach zwykle daje poczucie wystarczającego dopasowania do stworzenia stałego związku. Bliskość na trzech poziomach określana jest jako znalezienie „bratniej duszy”. Porozumienie i bliskość na czterech płaszczyznach jest zjawiskiem bardzo rzadkim, i to ono prawdopodobnie jest źródłem mitu o dwóch połówkach jabłka czy pomarańczy, do którego podświadomie tęsknimy.